Przez wiele lat występował nierozwiązany dotychczas problem na tle art. 7 Międzynarodowej Konwencji Dotyczącej Aresztowania Statków Pełnomorskich z 1952 r. Wspomniany artykuł zakłada, iż jurysdykcyjna właściwość sądu przyznającego zwolnienie z aresztu statku, obejmuje również pozostałe roszczenia. Głównym problemem pozostaje odpowiedź na pytanie, czy wspomniany przepis może mieć zastosowanie również do statków pływających pod banderą kraju, który nie jest sygnatariuszem Konwencji. Wspomniana kwestia została dodatkowo uwypuklona przez sformułowanie art. 8, zgodnie z którym sama Konwencja ma zastosowanie do wszystkich statków pływających pod banderą umawiającego się państwa. Zostało to jednak przedstawione, jako zachęta dla państw ratyfikowania Konwencji, a nie ograniczenia zakresu jej stosowania.
Kwestia ta była interpretowana na różne sposoby przez sądy i trybunały na całym świecie, ale obecnie istnieją jasne wytyczne w tym zakresie, które zostały wydane przez sąd Królestwa Niderlandów. Istnieją co najmniej trzy wyroki – wydane przez sądy w 2012, 2013 i 2017 r. (Dotyczące odpowiednio statków Kaliakra, Hero i Oste), z których można wyciągnąć następujące wnioski: (1) statki pływające pod banderami państw niebędących umawiającymi się Stronami nie powinny być traktowane korzystniej niż statki pływające pod banderami Państw umawiających się, (2) art. 7 ma zastosowanie do wszystkich statków, niezależnie od bandery i właściciela oraz (3) w przypadku ubiegania się o areszt statku w określonej jurysdykcji można również ustalić jurysdykcję na podstawie Artykułu 7 (1) (c) Konwencji.
Źródło:
www.internationallawoffice.com
- Piotr Jędrusiak