Dnia 15 kwietnia 2014 r. wydane zostało oświadczenie rządowe w sprawie utraty mocy obowiązującej niektórych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy.
Na podstawie art. X Konwencji o pracy na morzu, przyjętej przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 845) w dniu 20 sierpnia 2013 r. utraciły moc obowiązującą w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej:
1) Międzynarodowa Konwencja w sprawie odszkodowania na wypadek bezrobocia z powodu rozbicia się statku, przyjęta jako projekt dnia 9 lipca 1920 r. w Genui na Ogólnej Konferencji Międzynarodowej Organizacji Pracy Ligi Narodów;
2) Międzynarodowa Konwencja w sprawie pośrednictwa pracy dla marynarzy, przyjęta jako projekt dnia 10 lipca 1920 roku w Genui na Ogólnej Konferencji Międzynarodowej Organizacji Pracy Ligi Narodów;
3) Międzynarodowa Konwencja o obowiązkowych oględzinach lekarskich dzieci i młodocianych zatrudnionych na statkach, przyjęta jako projekt dnia 11 listopada 1921 roku w Genewie na Ogólnej Konferencji Międzynarodowej Organizacji Pracy Ligi Narodów;
4) Konwencja dotycząca umowy najmu marynarzy, przyjęta jako projekt na dziewiątej sesji Ogólnej Konferencji Międzynarodowej Organizacji Pracy Ligi Narodów w Genewie dnia 24 czerwca 1926 r. a podpisana w Genewie dnia 26 lipca 1926 r.;
5) Konwencja dotycząca repatriacji marynarzy, przyjęta jako projekt na dziewiątej sesji Ogólnej Konferencji Międzynarodowej Organizacji Pracy Ligi Narodów w Genewie dnia 23 czerwca 1926 r. a podpisana w Genewie dnia 26 lipca 1926 r.;
6) Konwencja (nr 68) dotycząca zaopatrzenia w żywność i służby wyżywienia załóg na statkach, przyjęta w Seattle dnia 27 czerwca 1946 r.;
7) Konwencja (nr 69) dotycząca świadectwa kwalifikacyjnego kucharzy okrętowych, przyjęta w Seattle dnia 27 czerwca 1946 r.;
8) Konwencja (nr 73) dotycząca badania lekarskiego marynarzy, przyjęta w Seattle dnia 29 czerwca 1946 r.;
9) Konwencja (nr 74) dotycząca świadectw kwalifikacyjnych starszych marynarzy, przyjęta w Seattle dnia 29 czerwca 1946 r.;
10) Konwencja Międzynarodowej Organizacji Pracy (nr 91) dotycząca płatnych urlopów marynarzy (zrewidowana w 1949 r.), przyjęta w Genewie dnia 18 czerwca 1949 r.;
11) Konwencja nr 134 Międzynarodowej Organizacji Pracy, dotycząca zapobiegania wypadkom marynarzy przy pracy, przyjęta w Genewie dnia 30 października 1970 r.;
12) Konwencja nr 145 dotycząca ciągłości zatrudnienia marynarzy, przyjęta w Genewie dnia 28 października 1976 r.;
13) Konwencja nr 147 dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych, przyjęta w Genewie dnia 29 października 1976 r.;
14) Konwencja nr 178 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca inspekcji warunków pracy i życia marynarzy, przyjęta w Genewie dnia 22 października 1996 r.
A nadto, w stosunku do statków zbudowanych po 20 sierpnia 2013 r. przestały obowiązywać wymagania odnośnie ich konstrukcji i wyposażenia wskazane w konwencjach nr 92 i 133 dotyczących pomieszczenia załogi na statku przyjętych w Genewie kolejno w 1949 i 1970 roku.
Podstawa prawna:
Konwencja o pracy na morzu, przyjęta przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r.
-Piotr Jędrusiak