W serii London Calling Patrick Knox i Brian Perrott z Holman Fenwick i Willan przyglądali się kwestii rozwiązania umowy czarterowej oraz tego, czy wypowiedzenie umowy głównej likwiduje umowę podrzędną.
Choć dotyczyła raczej konkretnych faktów, niedawna sprawa* uwydatnia ryzyko dla pożyczkodawców, właścicieli i podmiotów czarterujących w przypadku wygaśnięcia umowy głównej.
Rozwiązanie polegało na czarterach bareboat zawartych w drodze finansowania zakupu dwóch promów typu Ro-Ro przez czarterujących od właścicieli. Właściciele argumentowali, że w wyniku zgodnego z prawem wygaśnięcia statutu głównego (z kolei w wyniku „zdarzenia związanego z rozwiązaniem umowy”/„zdarzenia zmiany kontroli” wpływającego na rodzinny holding kontrolujący podmioty czarterujące) seria umów typu back-to-to czartery łodzi podwodnych typu „back” (wszystkie obejmujące spółki kontrolowane przez tę samą rodzinną spółkę holdingową) również zostały zakończone (w wyniku podobnego „przypadku rozwiązania umowy”), uprawniając w ten sposób właścicieli do ponownej dostawy.
Różni czarterujący i podwykonawcy zakwestionowali to.
Pytaniem do sądu były prawne konsekwencje wygaśnięcia statutów głównych na temat różnych statutów dodatkowych.
Trybunał orzekł, że w wyniku ustaleń umownych uzgodnionych między stronami (a nie na mocy jakichkolwiek ogólnych zasad) podczarterowanie wygasało automatycznie w momencie wygaśnięcia czarteru głównego, w związku z czym podmioty czarterujące i podmioty podczarterujące były zobowiązane do ponownego dostarczenia statków . Dlatego ważne było, aby dokumentacja umowna przewidywała, że różne umowy czarterowe miały obowiązywać na wzajemnych warunkach, tak aby w przypadku wygaśnięcia czarteru głównego wygasły także czartery dodatkowe.
W tym kontekście sąd nie musiał dokonywać ustaleń co do adekwatności zawiadomień przekazywanych przez właścicieli różnym podmiotom czarterującym i podwykonawcom. Niemniej jednak przedstawił krytykę warunków tych zawiadomień, gdyby w rzeczywistości były one konieczne do uzasadnienia rozwiązania umowy podczarterowej, wyjaśniając, że każdemu czarterującemu pod czarterującym należało doręczyć osobne powiadomienia i że, ogólnie rzecz biorąc, powinny one być doręczane jako możliwie najszybciej.
Pomimo przedstawienia konkretnych faktów, sprawa przypomina zarówno o rozważeniu, jak i udokumentowaniu tego, co stanie się na mocy statutów podrzędnych w przypadku wygaśnięcia statutów głowy/przełożonego.
* SY Roro 1 Pte Ltd i anr przeciwko Onarato Armatori Srl i ors [2024] EWHC 611 (Comm)