Z orzeczenia Sądu Najwyższego w sprawie IV CSK 257/13 z dnia 30 stycznia 2014 r. wynika, że nagranie przeprowadzone potajemnie przez jedną ze stron, które nie zostało formalnie przyjęte w poczet materiału dowodowego ani ujawnione na rozprawie, nie powinno być podstawą ustaleń faktycznych dokonywanych przez sąd na potrzeby wydania orzeczenia. W ocenie SN taki stan rzeczy nie pozbawia jednak sądu możliwości wyciągnięcia wniosku co do okoliczności objętych treścią tego nagrania przy zastosowaniu tzw. domniemania faktycznego czyli na podstawie innych okoliczności ustalonych w sprawie.
Orzeczenie:
Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2014 r. w sprawie o sygn. akt IV CSK 257/13
-Michał Hubicki