wybierz wersję językową:

Aktualności

31
Trybunał Sprawiedliwości UE o swobodzie w określaniu systemów odpowiedzialności cywilnej

Opublikowano 2014/01/31

Wydając w dniu 23 stycznia 2014 r. wyrok w sprawie C-371/12, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedzieć musiał na pytanie, czy w ramach prawa stanowionego przez poszczególne państwa członkowskie dopuszczalne jest rozróżnianie między wysokością odszkodowania za szkody odniesione w wyniku wypadków różnego rodzaju. 

Powyższe pytanie skierował do Trybunału Sprawiedliwości włoski sąd z miejscowości Tivoli. Przed sądem tym toczyła się sprawa, w ramach której powód, poszkodowany w wypadku komunikacyjnym, domagał się od ubezpieczyciela sprawcy szkody kwoty 14 tysięcy euro z tytułu szkody niematerialnej, a więc szkody stanowiącej naruszenie nietykalności fizycznej i psychicznej. Przed wystąpieniem do sądu z powództwem, poszkodowany otrzymał w tym zakresie jedynie zwrot sumy 2,7 tysiąca euro stanowiącej równowartość poniesionych wydatków na leczenie urazów będących wynikiem wypadku. 

Kierując swoje pytanie do Trybunału Sprawiedliwości, sąd wskazał, iż włoski kodeks ubezpieczeń prywatnych przewiduje, iż jeżeli poszkodowany w wypadku komunikacyjnym nie ucierpiał znacznie, nie należy mu się odszkodowanie z tytułu szkody niematerialnej w wysokości przewyższającej równowartość poniesionych kosztów leczenia. Jednocześnie sąd wskazał, iż gdyby szkoda powstała w wyniku innego zdarzenia niż wypadek komunikacyjny, powodowi należałoby się odszkodowanie w wysokości o 8 tysięcy euro większej niż to, jakie otrzymał od ubezpieczyciela.

Trybunał sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, iż zgodne z prawem unijnym są krajowe przepisy, które w razie wypłaty odszkodowania za szkodę powstałą w wypadku komunikacyjnym ograniczają rekompensatę za naruszenie nietykalności psychicznej i fizycznej w porównaniu do tego, co jest przyjęte w dziedzinie innych zadośćuczynień. Państwa członkowskie zachowują swobodę w określaniu systemów odpowiedzialności cywilnej i niedopuszczalne w tym zakresie są jedyne rozwiązania, które w sposób automatyczny odbierają niektórym poszkodowanym uprawnienie do starania się o zadośćuczynienie albo w sposób nieproporcjonalny uprawnienie to ograniczają. 

Orzeczenie:
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 23 stycznia 2014 r. w sprawie C-371/12

-Adam Gielnik